Soji

Nadat ik gisteravond voor de eerste keer sinds mijn aankomst hier wat regendruppels voelde, besefte ik dat het weer eens tijd werd voor een verhaaltje.

Sinds afgelopen week is er namelijk weer van alles veranderd op mijn kamertje. Ik heb er namelijk twee kamergenoten bij gekregen!
Afgelopen donderdag had ik drie lessen. Eentje van 8 tot 9:20, eentje van 14:20 tot 15:40 en eentje van 17:20 tot 20:10. Na de les van 8 besloot ik om mijn 5 tussenuren nuttig te besteden en eventjes een uiltje te gaan knappen thuis. Dit bleek uiteindelijk ook nodig te zijn, want nog voordat mijn hoofd het kussen raakte was ik al kwijt. Ik had mijn wekker gezet zodat ik ruim voor twee uur wakker zou worden, maar op de een of andere manier bleek ik meer slaap nodig te hebben. (Niet dat ik zo'n slecht slaapritme heb hoor! Het was gewoon de eerste keer dat ik zo vroeg op moest, normaal begint mijn eerste les pas veel later op de dag)

TRRRRIINNNGGGGG. TRRRRRIINNNNGG. Ik werd wakker en dacht 'Fuck, hoe laat is het?' Gelukkig was het nog voor twee uur, maar ik besefte dat ik er nu toch wel vandoor moest gaan. Maar, wat was die tring geweest die me wakker had gemaakt? Ik rende naar de voordeur en zag er opeens een zwarte man staan met een papiertje in zijn hand. "Excuse me, you live here?" zei hij.
In mijn nog slaapdronken toestand en met gebroken stem zei ik "Yes, but I don't have time to talk." Ik dacht dat hij een soort toegewijde deur-tot-deur verkoper was, maar hij legde uit dat hij een student was uit Nigeria die bij mij in huis zou komen te wonen.

Nu was ik zelf nog een hulpeloos schaapje geweest toen ik net in Boedapest aankwam, maar omdat ik zo goed werd opgevangen door Kerstin en Laszlo vond ik al gauw mijn weg. Ik dacht, ik kan deze man dus ook niet aan zijn lot overlaten, en conveniently genoeg moest hij ook naar het BKF.

Ik hielp hem zijn belachelijk zware koffers de trap op te tillen en op de slaapkamer neer te zetten, en ben toen samen met hem op pad gegaan.
Eenmaal in de metro vroeg ik hem zijn naam nogmaals. Soji heet hij, en hij heeft zijn vrouw en kersverse zoontje in Nigeria achter moeten laten om hier een paar jaar te studeren. Ik heb hem even op weg geholpen door hem naar de internationale vrouw te brengen, en toen mijn les voorbij was (waar ik gelukkig niet heel veel later dan de aanvangst aankwam) heb ik hem nog even gewezen waar hij zijn maandelijkse student transport card kon afhalen en thuis afgezet omdat hij geen sleutel had maar toch een duchtig uiltje knappen moest.

In eerste instantie was ik niet heel blij met nóg een roommate, vooral omdat hij me de eerste nacht bedankte door een flinke portie te snurken en hardop in zijn slaap te praten, maar het is een ontzettend sympathieke man, die er vaak ook nog even gezellig bij komt staan als ik op Skype zit. Momenteel is hij bezig om een andere studie hier te vinden. Hij had zich opgegeven voor een Masterstudie en de reis al geboekt voor uiteindelijk bleek dat dit niet door kon gaan en hij een Undergraduate Course op het BKF moest doen. Gelukkig is het hem aan het lukken om iets beters te vinden. Niet alleen voor hem, maar ook voor mijn nachtrust!

Het weekend was very chill. Vrijdagavond kookten de mentoren van het Erasmus Student Network voor ons, een heerlijk stoofpotje van aardappel, knoedel en stukjes knakworst in een soort paprikasaus, waarop nog een grote party volgde. Iedereen moest zijn eigen drinken meenemen, maar sommigen hadden iets meer dan anderen meegenomen en waren niet te bang om het te delen, dus ik heb werkelijk alles door elkaar gedronken. En tóch geen kater op zaterdagmorgen!

Zaterdag waren er ook allerhande activiteiten, maar die heb ik geskipt omdat ik vlak na mijn ontbijt een zeer inspirerend gitaar-akkoord aansloeg, en de rest van de dag steeds nieuwe inspirerende akkoorden ben blijven vinden. Die avond ben ik wel nog met de Nederlandse dames Sushi gaan eten bij Wasabi, een erg leuk all-you-can-eat sushitentje aan de Buda-kant van de Danu.

Een lopende band bleef maar Sushi aanvoeren, en wij als nuchtere Hollanders waren natuurlijk niet te beroerd om ons hier tegoed aan te doen.

De zondag heb ik een beetje voor school gedaan, en nog net een beetje meer voor mijn gitaar!
Zondag kreeg ik er ook nog een extra roommate bij, een Poolse jongen met een Frans accent, die echter geen Frans spreekt. De wonderen zijn de wereld nog niet uit! (En ja, hij kende de serie 'Allo 'Allo.)

Dat was het weer voor nu! Want volgens mij gaan we heel langzaam de regenachtige periode in nu. Jasje mee naar school dan maar?

Tot snel!
Robert